Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
W Pasterkę czytamy między innymi fragment proroctwa Izajasza: „Rozradowali się przed Tobą, jak się radują we żniwa. (...) Bo złamałeś jego ciężkie jarzmo i drążek na jego ramieniu, pręt jego ciemięzcy jak w dniu porażki Madianitów. Albowiem Dziecię się nam narodziło, Syn został nam dany, na Jego barkach spoczęła władza” (Iz 9).
A oto komentarz Antoniego z Padwy do tego tekstu: „Współbrzmi z tym fragment z Księgi Rodzaju (22, 6): »Abraham wziął drwa do spalenia ofiary i włożył je na Izaaka, swego syna«. Skąd też [czytamy] w Ewangelii Jana (19, 17): »I sam dźwigając krzyż, wyszedł na to miejsce, które zwie się Kalwaria«. O pokoro naszego Odkupiciela! O cierpliwości naszego Zbawiciela! Sam za wszystkich dźwiga drzewo, na którym zostanie powieszony, ukrzyżowany i zabity... Na Jego barkach spoczęła władza. Stąd też i dalej [mamy] u Izajasza (22, 22): »Położę klucz domu Dawida na Jego barkach«. Kluczem jest krzyż Chrystusa, którym otwiera nam bramę nieba. I zważ, że krzyż nazwany jest zarówno kluczem, jak i władzą; kluczem, gdyż wybranym otwiera niebo; władza, ponieważ swoją mocą odpędza demony do piekieł” („Sermo in Nativitate Domini”).
Wielki! Wielki Antoni z Padwy, zadziwiający (nie po raz pierwszy) swoją przenikliwością i znajomością Pisma! Poruszający się po Nim ze swobodą domownika. Fantastycznie dopełnia myśl Izajasza, zapowiadającą zbawienie jako dzień analogiczny do zwycięstwa nad Madianitami.
Otóż, nad Madianitami zwycięstwo odniósł Gedeon. By je jednak odnieść, musiał świadomie wybrać nie siłę, lecz słabość. Pan Bóg – i to dwukrotnie – kazał mu zredukować swoją armię: wpierw z 32 tysięcy wojska do 12 tysięcy, a następnie z 12 tysięcy do... 300 ludzi. Jak to jest, że z 300 żołnierzami można wygrać bitwę, której nie da się wygrać, mając ze sobą 32 tysiące wojska?!
Jak to jest, że Chrystus do ostatniej w życiu walki wolał stanąć sam – w całej swej słabości – niż z pomocą armii 72 tysięcy (dosłownie 12 legionów) aniołów, o jaką miał prawo prosić Ojca (por. Mt 26, 53)? Czy nie ma racji Antoni, gdy wyczuwa, że to jedynie w krzyżu dana jest Chrystusowi wszelka władza? I że żadna inna nie spoczywa na Jego barkach?
